Paris Komünü: Artık sömürücülere yer yok!

Yorgun bedenini toprağın soğuk karnında
nasıl dinlendirirse durgun bir göl
ve nasıl bırakırsa kendini gölün ortasında
suyun öpüşken dudaklarına bir nergiz
öylece vermişti sessizliğin ellerine kendini
sabrı demleyip duran bir derviş gibi gece
Sessizliğin ve bekleyişin
katran gibi yayıldığı
ve yayılıp
bütün sokakları
caddeleri
varoşları
boğduğu bir suskunluktu bu
Yaprak kıpırdamıyor
soluk bile almıyordu kent
Tam bu anda
birdenbire parçalandı
sessizliğin
billur fanusu
Birer masal canavarı gibi
dörtbir yandan
ışıklar saçarak
çığlık çığlığa böldü geceyi (Yaşasın Komün!)

(Dövüşenler Anlatsın, Ahmet Telli)

1-napolyon-heykeli.webp

Fransa’da Louis Bonaparte, 2 Aralık 1851’de bir hükümet darbesiyle tek adama dayalı bir diktatörlük rejimi kurdu. Louis Bonaparte’ın amcası Napoleon’un Vendome meydanındaki heykeli, işçi sınıfının mücadelesini bastıran ve sermayenin önünü açan bu rejimin sembolüydü. İktidarı alan Parisli işçiler, sömürücü egemenleri temsil eden bu tunçtan heykeli yıkacaklardı.

Tarihte daima ilkler vardır. 18 Mart 1871’de Parisli işçilerin siyasi iktidarı ele alması, dünya işçi sınıfı için bir ilkti! Tam da bu yüzden işçi sınıfı yönetimi, adını belediye yönetiminden almıştı: Paris Komünü. Bu yönetim, işçi sınıfının ilk iktidar deneyimiydi ve sadece 72 gün yaşayabildi. Ama bu kısacık zaman diliminde bile kendisinden sonra gelen devrim mücadelelerine muazzam deneyimler ve dersler bıraktı. Paris Komünü için mücadele eden kadın ve erkeklerin cesaretleri, özverileri ve inançları bugün de tüm işçilere ilham veriyor.